Compleet overdonderd ben ik door "At the Opera" van de boomlange Noor Torgeir Waldemar, met onafscheidelijke vikingbaard. Sinds ik de plaat in handen kreeg, is hij echter nauwelijks meer uit mijn cd-speler te krijgen. Waldemar verraste in 2014 met een prachtige, goudeerlijke singer-songwriterplaat die zo uit het Californië van de jaren ’70 had kunnen komen. Neil Young en Gram Parsons zijn nooit ver weg, maar ook meer hedendaagse troubadours als José González of Tom McRae hoor je terug in de countrysnik die Waldemar's stem kenmerkt. Ook zijn tweede album, "No Offending Borders" (2017), werd uitstekend onthaald in de pers. Een stevigere plaat, waar Waldemar's achtergrond als gitarist in verschillende rockbands doorklinkt. Op "Jamais Vu" (2018) hoor je vijf herwerkte songs, hetzij elektrisch of akoestisch. Waldemar bewijst op die plaat zijn diversiteit als artiest. De vorige plaat, "Love" (2020) verscheen ondertussen ook alweer vier jaar geleden en er zit niet meteen een nieuwe studioplaat aan te komen. Songs blijven nooit stil staan. Na jaren ze live te hebben gespeeld, zijn ze blijven evolueren, ver weg van waar ze ooit begonnen zijn zei Waldemar ooit en dit was voor hem reden genoeg om een live album op te nemen, "At The Opera" getiteld. De plaat is dan ook een registratie van een concert in 2022 in het operagebouw van Oslo en zien we Waldemar op de hoes zich benen richting deze beroemde muziektempel.

Op 20 maart 2022, net nadat Noorwegen weer open was na Covid-19, speelden Torgeir Waldemar en een aantal muzikanten aldaar in Oslo. Het was een geweldige avond. Veel van de nummers van dat concert zijn nu beschikbaar en dus te horen op "At the Opera", 11 songs die de sfeer van deze speciale maartavond opnieuw creëren. "Take Me Home" met de fiddle van Tuva Syvertsen, vooral bekend door haar samenwerking met Susanna Wallumrød, in een centrale rol mag de schijf openen. Daarna volgen nog uitstekende en verkennende versies van nummers als "Souls On A String", "Island Bliss" en "Streets" om er maar een paar te noemen. Het songmateriaal op deze liveplaat leunt zwaar op het titelloze debuutalbum uit 2014, maar "No Offending Borders" en "Love" zijn ook vertegenwoordigd, evenals het nummer "Talent For Love", een heel mooi duet gezongen en geschreven in samenwerking met Charlotte Qvale waar Krissy Mary en Daniel Henriksen - zoals op de meeste nummers hier - bijdragen met achtergrondzang. Het prachtige strijkorkest draagt meer bij dan alleen een harmonieus geluid. Ze brengen de onrust naar boven die onder Torgeir’s liedjes ligt.

Torgeir Waldemar werkte al drie jaar aan het idee van dit concert in de Opera. Met de hulp van een uitgebreid ensemble, met een opmerkelijke cast van muzikanten: Anders Møller, Daniel Henriksen, Lars Arne Lindland, Håvard Krogedal, Christer Engen, Kristine Marie Aasvang, Kari Rønnekleiv, Theresa Mantorski, Kristin Alsos Strand, Magnus Skavhaug Nergaard en orkestleider Ole-Henrik Moe maakten ze hun droom waar om ons een ervaring voor de geschiedenisboeken te geven. Het concert werd opgenomen door Anders Siegrist, gemixt door Øystein Frantzvåg en gemasterd door Vegard Kleftås Sleipnes. Een geweldige en indrukwekkende avond als je het mij vraagt al mis ik wel nummers als Link Wray’s "Falling Rain", "Bottom Of The Well", "Black Ocean" en het vuig gitaarwerk van "Sylvia".